***2
مقدمه
ابداع خاک مسلح توسط هانی ویدال در سال 1963 و گسترش سریع این فن جدید در پایان دهه 60 نقطه آغازی بود برای پیدایش سیستم‌های تسلیح خاک. خاک مسلح به ویژه در مورد سیستم های تسطیحی که در آنها ضرورت استفاده از روشهای نگهداری خاک در جاهایی که تسطیح خاک به صورت متناوب باید انجام پذیرد و همچنین در جاهایی که اثر متقابل خاک مسلح کننده در تمام طول مسلح کننده وجود دارد، کاربرد داشت. این سیستم‌ها توسط اشلوسر و همکاران تحت عنوان خاک مسلح نامگذاری شدند.
***4
هانری ویدال، خاک مسلح را به عنوان نوع جدیدی از مصالح مرکب درنظر گرفت و مفاهیم بسیار جالبی را در مورد خاک مسلح معرفی نمود که امروزه کلیت، حقیقت و کارایی آنها در عمل به اثبات رسیده است. باید توجه داشت که ویدال در اولین مقاله خود در سال 1996 نظریه جامعی درباره شیوه‌های مختلف ایجاد یک ماده چسبنده با استفاده از دانه‌های ناپیوسته و عناصر تسطیح ارائه نمود.
او ابتدا بافت مسلح کننده‌هایی متشکل از الیاف (بافته نشده، بافته شده و ...) را مورد بررسی قرار دارد و رفتار مصالح متعددی نظیر چوب، کاغذ رس، بتن و بالاخره مواد تشکیل دهنده بدن انسان را از طریق مجموعه مرتبطی از دانه‌ها و عناصر مسلح کننده‌ای که به واسطه نیروهای اصطکاکی در تاثیر متقابل با یکدیگر قرار می‌گیرند، توضیح داد.
***5
انواع پلیمر هایی که به عنوان مسلح کننده به کار می‌روند
از آغاز ایجاد و توسعه خاک مسلح، تلاش‌های تجربی بسیاری جهت جایگزینی مسلح کننده های فلزی با مسلح کننده‌های پلیمری انجام گرفته است. در مقایسه با فلزات دامنه ضرایب تغییر شکل و مقاومت کششی مواد پلیمری گسترده‌تر است. تاکنون از فرآورده‌های پلیمری زیر به عنوان مسلح کننده استفاده شده است:
ورقه‌هایی از پرده‌های زمینی
ورقه های زمین شبکه
نوارهای بافته شده‌ای از پرده‌های زمینی
نوارهای الیافی پوشش دارد
نوارهای پلاستیکی صلب
***7
به طور کلی مواد پلیمری تغییر شکل‌پذیرترند و نسبت به فلزات مقاومت کمتری دارند. گذشته از این، آنها از خود رفتار خزشی خاصی نشان می‌دهند. با وجود این، در هر سیستم حایل، می‌توان از مسلح کننده‌های پلیمری بر اساس تغییر رفتار شکل مجاز دیوار اسنفاده نمود.
کشسانی مسلح کننده‌ها به مقدار زیادی بر رفتار خاک مسلح تاثیر می‌گذارد. این موضوع توسط مک گاون و همکارانش در سال 1987 به طور کاملاً واضح نشان داده شده است. وی مسلح کننده‌های کشسان و غیرکشسان را مورد بررسی قرار داده است. علاوه بر افزایش مقاومت، عمده‌ترین اثر مسلح کننده‌های کشسان، افزایش شکل‌پذیری خاک و کاهش یا حتی حذف نرم شدگی مشاهده شده در رفتار ماسه‌های متراکم است. برعکس، مسلح کننده های غیر کشسان، اساساً مقاومت خاک و ضریب تغییر شکل‌پذیری را افزایش می‌دهند. لیکن آنها سبب می‌شوند که ضریب تغییر شکل‌پذیری خاک، بسیار ترد و شکننده شود.
***8
بر این اساس می‌توان موارد زیر را از یکدیگر متمایز ساخت:
تسلیح با مسلح کننده‌های ترجیحاً غیرکشسان که عمدتاً با خاک مسلح مشخص می‌شوند. در این روش، مسلح کننده‌ها عموماً خطی و فلزی هستند.
تسلیح با مسلح کننده‌های ترجیحاً کشسان که با خاک لایه لایه (خاک چند لایه) مشخص شده‌اند. در این روش، مسلح کننده‌ها عموماً مسطح و از مواد صنعتی مصنوعی (پرده‌های زمینی و غیره) ساخته شده‌اند.