***2
هدف استاندارد
هدف این استاندارد تجویز نحوه حسابداری درآمد ها و هزینه های مرتبط با پیمان های بلند مدت در صورت های مالی پیمانکار است.
این استاندارد معیارهای شناخت مندرج در مفاهیم نظری گزارشگری مالی را جهت تعیین زمان شناخت درآمد و هزینه های پیمان به عنوان اقلام صورت سود و زیان بکار می گیرد. این استاندارد همچنین، رهنمودهایی را برای اعمال این معیارها ارائه می کند.
***3
دامنه کاربرد
این استاندارد باید برای حسابداری پیمانهای بلند مدت در صورتهای مالی پیمانکار به کار گرفته شود.
***4
پیمان بلند مدت
پیمانی است که:
.1برای طراحی، تولید یا ساخت یک دارایی منفرد قابل ملاحظه یا ارائه خدمات (یا ترکیبی از داراییها یا خدمات که تواما یک پروژه را تشکیل دهد) منعقد می شود، و
.2مدت زمان لازم برای تکمیل پیمان عمدتا” چنان است که فعالیت پیمان در دوره های مالی متفاوت قرار می گیرد.
***5
نکته
پیمانی که طبق این استاندارد، بلند مدت تلقی می گردد، معمولا در طول مدتی بیش از یکسال انجام خواهد شد. با این حال، مدت بیش از یکسال، مشخصه اصلی یک پیمان بلند مدت نیست. بنابراین:
برخی پیمانهای با مدت کمتر از یکسال، هرگاه از نظر فعالیت دوره، دارای چنان اهمیت نسبی باشد که عدم انعکاس درآمد و هزینه عملیاتی و سود مربوط به آن منجر به مخدوش شدن درآمد و هزینه عملیاتی و نتایج دوره و عدم ارائه تصویری مطلوب توسط صورتهای مالی گردد، باید به عنوان پیمان بلند مدت محسوب شود، مشروط بر اینکه رویه متخذه در واحد تجاری از سالی به سال دیگر به طور یکنواخت اعمال گردد.
***6
پیمان مقطوع
پیمان بلند مدتی است که به موجب آن پیمانکار با یک مبلغ مقطوع برای کل پیمان یا یک نرخ ثابت برای هر واحد موضوع پیمان که در برخی از موارد ممکن است بر اساس مواردی خاص مشمول تعدیل قرار گیرد، توافق میکند
***7
پیمان امانی
(پیمان با حق الزحمه مبتنی بر مخارج)
پیمان بلند مدتی است که به موجب آن مخارج قابل قبول یا مشخص شده در متن پیمان به پیمانکار تادیه و درصد معینی از مخارج مزبور یا حق الزحمه ثابتی به پیمانکار پرداخت شود.
***8
پیش دریافت پیمان
بخشی از مبالغ دریافتی توسط پیمانکار است که کار مربوط به آن تا تاریخ ترازنامه انجام نشده است.