Today we have bigger houses and smaller families; more conveniences, but less time;
ما امروزه خانه های بزرگتر اما خانواده های کوچکتر دارﻳم؛ راحتی ﺑﻳشتر اما زمان کمتر we have more degrees, but less common sense; more knowledge, but less judgment;
مدارک ﺗﺤﺼﻳلی بالاتر اما درک عمومی پاﻳﻳن تر ؛ آگاهی ﺑﻳشتر اما قدرت ﺗﺸﺨﻳص کمتر دارﻳم؛
We have more experts, but more problems; more medicine, but less wellness.
متخصصان ﺑﻳشتر اما مشکلات ﺑﻳشتر؛ داروهای ﺑﻳشتر اما سلامتی کمتر
We spend too recklessly, laugh too little, drive too fast, get to angry too quickly, stay up too late, get up too tired, read too little, watch TV too often, and pray too seldom.
بدون ملاحظه ای ﻋمر ﺮا می گذراﻧﻳم، ﺧﻳلی کم ﻤﻳخند ﻳم ، ﺧﻳلی تند رانندگی می کﻨﻳم، ﺧﻳلی زود عصبانی میشو ﻳم، تا دﻳروقت ﺒﻳدار می ماﻨﻳم، ﺧﻳلی خسته از خواب برمی ﺨﻳزﻳم، ﺧﻳلی کم مطالعه می کﻧﻳم، اغلب اوقات تلوﻳزﻳون نگاه می ﻛﻧﻳم و ﺧﻳلی بندرت دعا می کﻧﻳم.
We have multiplied our possessions, but reduced our values. We talk too much, love too little and lie too often.
چندﻳن برابر ماﻳﻤﻼ ک دارﻳم اما ارزشهاﻳمان کمتر شده است. ﺧﻳلی زﻳاد صحبت می کﻨﻳم، به اندازه کافی دوست ﻧﻣﻳدارﻳم و ﺧﻳلی زﻳاد دروغ می گوﻳﻳم.We‘ve learned how to make a living, but not a life; we’ve added years to life, not life to years.
زندگی ساختن را ﻳاد گرفته اﻳم اما نه زندگی کردن را؛ تنها به زندگی سالهای عمر را افزوده اﻳم و نه زندگی را به سالهای عمرمان