***2
مقدمه
شیوه های فرزندپروری، روش هایی است که والدین برای تربیت فرزندان خود به کار می گیرند. و بیانگر نگرش هایی است که آن ها نسبت به فرزندان خود دارند هم چنین شامل معیارها و قوانین است. که برای فرزندان خویش وضع می کنند ولی باید پذیرفت که رفتارهای فرزندپروری به واسطه فرهنگ، نژاد، قوانین و گروه های اقتصادی تغییر می کند.
به همین جهت می توان گفت که خانواده نقش مهمی را در بهداشت روانی فرزندان ایفا می کند و با شیوه های تربیتی نامناسب، رفتار های نامناسب را از قبیل پرخاشگری و غیره را به وجود آورند.
***3
نظریه بامریند
در نظریه بامریند هم سبک اساسی فرزندپروری تعریف شده است: مستبد- آسان گیر و مقتدر- این سه سبک فرزندپروری در دو مشخصه با هم متفاوتند: میزان توجه یا گرمی که کودک به دست می آورد و میزانی که رفتار و فعالیت های کودک کنترل می شود.
***4
سبک مستبد
این والدین به کنترل کودک و زمانبرداری او تأکید دارند. آنها خودمختاری کودک را محدود می کنند و رفتار مناسب را برای آنها تعیین می کند. این والدین از اصول اجباری طرفداری می کنند، معمولاً خواستار تبعیت بدون پرسش از دستوراتشان هستند. آنها به ندرت از عباراتی که حاکی از رضایت باشد استفاده می کنند.
***5
سبک آسان گیر
این والدین از اعمال هر نوع سخت گیری و کنترل اجتناب می کنند. والدین سهل گیر و به فرزندان اجازه می دهند برای خود تصمیمات بسیاری بگیرند (در سنینی که آنها ظرفیت چنین کاری ندارند) بامریند دریافت که فرزندان والدین آسان گیر بسیار خام هستند آنها در کنترل تکانه های خود مشکل دارند و هنگامی که از آنان خواسته می شود کاری را انجام دهند که با علایق زودگذر آنان مخالف است. نافرمانی و سرکشی می کنند این کودکان پرتوقع هستند
***6
سبک مقتدر
سبکهای فرزندپروری مستبد و آسان گیر در دو سوی یک پیوستار قرار می گیرند والدینی که این سبک را به کار می گیرند توجه خوبی به فرزند خود نشان می دهند و میزان کنترل والدینی متوسطی را به کار می برند که به کودکان اجازه می دهند به طور فزاینده ای خودمختار شوند.
***7
نظریه تحول روانی- اریکسون
شکل گیری شخصیت بر طربق مراحل و براساس رشد بدنی که تعیین کننده کشش فرد نسبت به جهان خارجی و هشیار شدن وی نسبت به آن است، تحقق می پذیرد. براساس مراحل هشت گانه روانی- اجتماعی اریکسون اهداف و سبک های فرزندپروری والدین در مراحل مختلف رشد تغییر می کند. در مرحله اول رشد روانی- اجتماعی که اعتماد در برابر اعتماد است و از تولد تا 18 ماهگی را شامل می شود هدف اصلی فرزندپروری پاسخگویی به نیازهای فرزند است در مرحله دوم که خودمختاری در برابر شرم و تردید نامیده شده و از 18 ماهگی تا 3 سالگی را در بر می گیرد هدف اصلی کنترل رفتار فرزندان می باشد برای کودکان 3 تا 5 سالگی که در مرحله ابتکار در برابر احساس گناه به سر می برند هدف عمده فرزندپروری والدین باید پرورش خودمختاری کودک باشد در مرحله چهارم که اریکسون آن را کارایی در برابر احساس حقارت می نامد و سنین 5 تا 11 سالگی را شامل می شود هدف اصلی فرزندپروری، ترقی دادن و پیشرفت کودک است در سنین نوجوانی و مرحله احساس هویت در برابر پراکندگی نقش هدف اصلی والدین تشویق به استقلال و حمایت های عاطفی است.